Maat van geloofwaardig bewijs aan de ene kant van een geschil in vergelijking met het geloofwaardige bewijs aan de anderebewijskrachtigBewijs dat tijdens een proces door een rechter of jury wordt overwogen.
De trier van feiten in een civiel of strafrechtelijk proces, of een rechter of een jury, moet het gepresenteerde bewijsmateriaal herzien, evalueren en bepalen of het voldoet aan de standaard van het bewijs.Als het aan deze norm voldoet, moet de Feit -trier een vonnis teruggeven ten gunste van de eiser in een civiele rechtszaak en een verdachte in een strafproces moet veroordelen.Als het bewijsmateriaal niet voldoet aan de standaard van het bewijs, moet de feitelijke trier voor de verweerder in een civiele of strafzaak vinden.Deze beslissingen zijn gebaseerd op het concept van het "gewicht van bewijs".
Het gewicht van bewijs is gebaseerd op de geloofwaardigheid of overtuiging van bewijsmateriaal.De bewijskracht (verzet om een persoon te overtuigen van de waarheid van een voorstel) van bewijsmateriaal, richt niet noodzakelijk het aantal getuigen in, maar eerder de overtuiging van hun getuigenis.Een getuige kan bijvoorbeeld niet -bevestigde maar blijkbaar eerlijke en oprechte getuigenissen geven die geloof bevat, hoewel verschillende getuigen van schijnbare respectabiliteit haar kunnen tegenspreken.De vraag voor de jury is niet welke kant meer getuigen heeft, maar welke getuigenis ze geloven.
Bijzonder bewijs heeft een ander gewicht in het induceren van geloof met betrekking tot de te bewijzen feiten en omstandigheden.Bewijs dat onbepaald, vaag of onwaarschijnlijk is, krijgt minder gewicht dan bewijsmateriaal dat direct en onverklaarbaar is.De getuigenis van een criminele verdachte dat hij nog nooit op de plaats van een misdrijf was geweest, zou weinig gewicht krijgen als zijn vingerafdrukken werden gevonden op de plaats delict en getuigen getuigen dat ze hem ter plaatse zagen.Evenzo is bewijsmateriaal dat wordt gegeven door een getuige die getuigt van persoonlijke observatie van groter gewicht dan bewijsmateriaal dat wordt aangeboden door een getuige die alleen uit algemene kennis getuigt.
In een civiel proces is de bewijslast van de eiser het overwicht van de bewijsstandaard, wat betekent dat de eiser de zending van feiten moet overtuigen dat het bewijsmateriaal ter ondersteuning van zijn zaak zwaarder weegt dan het bewijsmateriaal dat door de verdachte wordt aangeboden om zich ertegen te verzetten.Strafrechtelijke processen vereisen daarentegen dat het bewijs van bewijsmateriaal dat de schuld van een verweerder bewijst, buiten redelijke twijfel moet zijn.
In een aantal rechtsgebieden is rechters verboden jury's te instrueren over het gewicht dat aan bewijs moet worden gegeven.In andere staten is de rechter toegestaan om een evenwichtige en eerlijke beoordeling te geven van het gewicht waarvan zij denkt dat het aan het bewijsmateriaal moet worden toegeschreven.Alle rechtsgebieden verbieden de rechter om de jury te instrueren over welk gewicht moet worden gegeven aan de getuigenis van een getuige of klasse van getuigen.De rechter mag niet zeggen dat een bepaald stuk toelaatbaar bewijs al dan niet recht heeft op gewicht of overweging van de jury.De rechter is ook verboden om een jury te helpen of inbreuk te maken op zijn rol bij het afwegen van het bewijsmateriaal of bij het beslissen over de feiten.Bovendien heeft de rechter, door haar instructies aan de jury te geven, niet het recht om de bevel en de manier waarop het bewijsmateriaal door de jury moet worden onderzocht, voor te schrijven, of om de juryleden te vertellen hoe zij enig bewijs zullen overwegen dat is bewijsmateriaalontvangen door de rechtbank.
