Geruchten over de maffia -connecties van Sinatra zijn hele carrière achtervolgd en de legendarische crooner had zeker connecties met gemaakte mannen ...
AbonnerenNaar alles over de geschiedenis nu voor geweldige besparingen!
In 1950 riep de Amerikaanse senaat een spraakmakende commissie bijeen om het groeiende probleem van georganiseerde misdaad in Amerika te onderzoeken.In de volksmond bekend als de Kefauvercommissie, na haar voorzitter Senator Estes Kefauver, omvatten de bevindingen de toelating van het falen van de FBI om landelijke menigte -activiteiten te bestrijden, wat leidde tot meer dan 70 lokale 'misdaadcommissies' om de maffia op lokaal niveau te bestrijden en een landelijk racketeerBeïnvloede en corrupte organisatieswet.Ongewoon voor die tijd werden de procedure uitgezonden, met meer dan 30 miljoen kijkers die gretig afstemmen om de getuigenissen van beruchte gangsters te bekijken: Mickey Cohen, Frank Costello, Jake ‘Vetty Thumb’ Guzik en anderen.Net ontsnappen aan een openbare grill bij deze gelegenheid was een worstelende clubzanger genaamd Frank Sinatra.
Raad Joseph L Nellis ondervroeg de zanger van tevoren om zijn geschiktheid voor de stand te bepalen, en de Kefauver -commissie besloot uiteindelijk dat er geen echt doel zou worden bediend door een Sinatra -dagvaarding: zijn carrière was destijds ziek en de commissie koos royaal ervoor om niet af te sluitenhem af door hem te tarrelen met de maffia -borstel.Tijdens zijn ondervraging gaf Sinatra echter niettemin toe aan meer dan het passeren van kennissen met een belangrijke lijst van gemaakte mannen: Lucky Luciano, Bugsy Siegel, Willie Moretti en Al Capone's neven en nichten, de gebroeders Fischetti.
Sinatra zou in de toekomst niet aan soortgelijke hoorzittingen ontsnappen.Hoewel hij altijd elke maffia -betrokkenheid ontkende, bleef zijn naam opduiken.Hij werd gebeld voor een gezamenlijk senaat-huis Select Comité voor criminaliteit-samen met zijn collega-rattenpakket-artiest Sammy Davis Jr-die in 1972 gokken en corruptie met betrekking tot sport onderzocht.De Nevada Gaming Control Board in 1981, waar Sinatra een lucratieve gokvergunning wilde verkrijgen voor zijn belangen in Las Vegas.Ze zijn nooit bewezen, maar het gefluister van Sinatra's intieme banden met de menigte was ook nooit tot zwijgen gebracht.Maakte hij echt deel uit van de maffia?Of was hij, zoals velen hebben geconcludeerd, alleen een 'groep', verliefd op het leven, maar tevreden om vanuit de zijlijn te kijken?
Mogelijke maffia -banden strekken zich uit naar de jeugd van Sinatra's grootvader in Sicilië, het Italiaanse eiland dat de geboorteplaats was van de Cosa Nostra.Frank's grootvader, Francesco Sinatra, werd geboren in 1857 in de heuvelstad Lercara Friddi: Maffia Heartland slechts ongeveer 25 kilometer (15 mijl) van de beroemde stad Corleone.Hoewel er geen bewijs is dat Francesco betrokken was bij dubieuze ondernemingen, woonde hij in dezelfde straat als de Luciano -familie, wiens beroemdste zoon Salvatore - met de bijnaam Lucky - zou worden beschouwd als een van de vaders van georganiseerde misdaad in New York in jarenkomen.Het adresboek van Lucky bevatte zelfs de naam van een van de schoonouders van Francesco, dus het is heel goed mogelijk dat Francesco en de Lucianos persoonlijk bekend waren.
Francesco Sinatra emigreerde in 1900 naar New York met zijn vrouw en vijf kinderen.De jonge Antonino, Frank's vader, werd een leerlingschoenmaker, maar werkte ook als chauffeur en een professionele bantamgewicht bokser.Hij had een run-ins met de wet met een hit-and-run ongeluk-waarvoor hij ternauwernood aan een veroordeling van de doodslag ontsnapte-en voor het ontvangen van gestolen goederen.Hij trouwde in 1913 met Frank's moeder Dolly, en Frank zelf werd geboren, een enig kind, twee jaar later.Dolly was een verloskundige, bij sommigen bekend als Hatpin Dolly vanwege haar bekendheid voor het uitvoeren van illegale backstreet abortussen, waarvoor ze twee keer werd veroordeeld.Maar ze was ook zwaar betrokken bij de lokale politiek van Hoboken en Jersey City en werkte voor twee opeenvolgende burgemeesters in een tijd waarin de stadsdelen berucht waren voor corruptie.Toen zij en Antonino in 1917 een bar openden, werd ze bekend om het stuiteren van dronkaards op straat met haar altijd aanwezige Billy-club.
De bar was het milieu waarin de jonge Frank Sinatra opgroeide, in een tijd waarin het verkopen van alcohol illegaal was dankzij de verbodswetten van de VS en, met name de Volstead Act.Frank zou 's avonds zijn huiswerk maken in de hoek van een etablissem*nt dat alleen maar in bedrijf kon blijven dankzij de bootlegging -activiteiten van zijn vader met de lokale gangster Waxyy Gordon, die op zijn beurt verbonden was met Lucky Luciano.Hoboken, als havenstad, was een belangrijk transitpunt voor illegale alcoholzendingen en Frank's ooms, de broers van Dolly, waren ook zwaar verwikkeld in de handel.Verbod, pervers, was grote zaken als u aan de verkeerde kant van de wet stond.Het was het maken van de maffia in de Verenigde Staten.De opvoeding van Frank was zeker niet verwikkeld met ontberingen: zijn familie reed de grote depressie van de jaren dertig uit in de mate dat Dolly hem een gloednieuwe auto kocht voor zijn 15e verjaardag.
Ondanks zijn constante blootstelling aan MOB -activiteiten, greep Frank heel vroeg in het leven op een andere ‘racket’.Hij gaf zijn eerste openbare uitvoeringen en zong mee naar de Player Piano in de Sinatra Bar and Grill, op ongeveer achtjarige leeftijd.Misty-eyed stoere jongens zouden hem zakgeld geven voor zijn vertolking van sentimentele populaire liedjes van de dag, en een toekomstige ster werd geboren.Zijn eerste professionele pauze als zangeres kwam in 1935 toen hij 20 was, als lid van de lokale zanggroep The Hoboken Four (ze waren een trio totdat Dolly op hen leunde om Frank mee te laten).Dit leidde tot jaren van zingen in clubs en bars in New York en in het hele land: een bezetting waarin broederschap met mobsters en hun bazen volledig onvermijdelijk zou zijn geweest.De georganiseerde misdaad ging hand in hand met de baractiviteiten, en zelfs na het einde van het verbod bleef de menigte stille partners in veel bedrijven.Ze waren ook zwaar betrokken bij de muziekindustrie, controleerden de meeste jukeboxen landelijk en dicteerden daarom welke platen succesvol zouden zijn.
"Saloons worden niet gerund door de christelijke broederschap", hedde Sinatra zich in het latere leven.“Veel jongens waren in de buurt die uit het verbod waren gekomen en redelijk goede saloons hadden gereden.Ik werkte op plaatsen die open waren.Zij betaalden.Ze kwamen backstage.Ze zeiden hallo.Ze boden je een drankje aan.Als Saint Franciscus van Assisi een zanger was en in saloons werkte, had hij dezelfde jongens ontmoet.Dat maakt hem niet deel uit van iets ... "
Sinatra genoot een zeer goed jaar in 1939 - hij had een contract met bandleider Tommy Dorsey, een hete act voor het nationale profiel van Sinatra om enorm te worden verhoogd.In zijn eerste jaar met Dorsey nam Sinatra meer dan 40 nummers op en stond de hitlijsten voor twee solide maanden met I'll Never Smile Again.Maar de relatie van Sinatra met Dorsey was een onrustige, en hun afscheid in 1942 begon de eerste openbare geruchten van de mogelijke maffia -verbindingen van Sinatra.
Met zijn profiel in de toename, wilde Sinatra graag solo gaan, maar Dorsey weigerde hem vrij te geven van een contract dat nog jaren te lopen had.Dit bracht Frank in een moeilijke positie;Hij was goedbetaald, maar zijn carrière was niet de zijne.Als hij zijn contract brak, zou hij het volgende decennium veel brokken van zijn inkomen verschuldigd zijn aan Dorsey: een clausule die Sinatra natuurlijk ongerust vond.Advocaten zochten wanhopig tevergeefs naar mazen in de deal waardoor Sinatra vrij zou kunnen lopen, en het leek erop dat Dorsey zijn grootste ster zou behouden.Hij werd echter snel overgehaald om van gedachten te veranderen.Sinatra ontkende het altijd, maar Dorsey's versie van het verhaal was dat hij bezocht werd door Willie Moretti en twee scherpe handlangers."Willie vingerde een pistool en vertelde me dat hij blij was te horen dat ik Frank uit onze deal liet", herinnerde Dorsey zich."Ik nam de hint."
De jonge crooner maakte het meeste uit zijn kans en de komende jaren zag 'Sinatramania' de VS grip, terwijl de zangeres hit na hit opnam, speelde om menigten uit te verkopen, veroorzaakt bijna-riots waar hij ook ging, een alomtegenwoordige aanwezigheid werdTelevisie en lanceerde een filmcarrière.Er was echter ook wrok, net als bij de komst van de Tweede Wereldoorlog vermeed hij op de een of andere manier militaire dienst.Geruchten gingen er op dat hij de oorlog uit de oorlog had betaald - hoewel de FBI hier nooit enig bewijs van heeft gevonden - terwijl andere bronnen suggereren dat hij ongeschikt werd geacht op psychologische gronden en vanwege een geperforeerd trommelvlies.Wat de reden ook is, foto's van hem thuis, sigaret in de ene hand en drink in de andere, omringd door mooie vrouwen en het leven van de leefstijl van de superster, geliefd bij degenen in uniform en hun families.
Die controverse was echter een druppel in de oceaan in vergelijking met de furore die uitbarstte toen Sinatra in 1947 in Cuba werd gefotografeerd tijdens een Mob -viering voor de vrijlating van Lucky Luciano uit de gevangenis.De belastende foto's toonden Sinatra met zijn arm rond Luciano op een hotelbalkon;met Luciano in een nachtclub in Havana;en met de gebroeders Fischetti op het vliegveld, een vliegtuig met een zaak in de hand.Waarom zou hij zijn eigen bagage hebben gedragen?Comedian en filmster Jerry Lewis (de voormalige partner van rattenpakket luitenant Dean Martin) beweerde later dat Sinatra geld voor de menigte droeg.Sinatra beweerde dat de zaak vol was met kunstbenodigdheden en dat hij niet de $ 2 miljoen had kunnen dragen die hij werd beschuldigd van mensenhandel uit de VS.Journalist Norman Mailer heeft snel vastgesteld dat aanzienlijk meer dan $ 2 miljoen gemakkelijk past in een Attaché, met het ontkrachten van ‘Old Blue Eyes’ argument.
Als er twijfel bestond over wat er in de zaak was, was Sinatra's aanwezigheid bij de Mob Shindig onberispelijk.Sinatra was dicht bij Joe Fiscetti, die een talentagent was voor clubs in het mobiel in de VS, en had ingestemd met de spontane reis van Havana tijdens het vakantie met zijn vrouw Nancy over het water in Miami.Eenmaal in Cuba, beweerde Sinatra, leerde hij de gênante waarheid dat hij zich had verlaagd op een maffia -conventie, en redeneerde dat het onbeleefd zou zijn - om niet te zeggen gevaarlijk - om excuses te maken en te vertrekken.Hij bleef en trad op voor de Goodfellas, maar verschillende getuigen bevestigden dat hij weinig reserve toonde in het accepteren van de gastvrijheid van de menigte, waaronder hotelkamerorganen met ‘Planeloads’ van Call Girls.Het was alsof Sinatra zich meteen thuis voelde, en veel van zijn Havana -kennissen zouden bij hem blijven tijdens zijn latere Las Vegas -jaren.
Voordat de glinsterende lichten van Vegas en de rattenpakketjaren echter kwamen, kwamen de Doldrums, toen de ster van Sinatra in de VS begon af te nemen, overtroffen door jongere up-and-comers zoals tiener heartthrob Eddie Fisher.Sinatra, nu in de dertig, slaagde er niet in de succesvolle televisiecarrière te lanceren waarop hij had gehoopt, en probeerde in 1951 zelfmoord te proberen. Maar hij bereikte een van de grootste comebacks aller tijden toen hij een rol in de film uit 1953 kreeg van hierEternity, waarvoor hij een Oscar won voor de beste ondersteunende acteur voor het spelen van Angelo Maggio, een down op zijn geluk Italo-Amerikaanse GI.Nogmaals, bewijs suggereert dat hij dat succes niet volledig op verdienste heeft bereikt.Het hoofd van Columbia Studios, Harry Cohn, was onvermurwbaar dat Sinatra niet in de film zou worden gegoten, totdat een telefoontje van gangster Johnny Roselli hem overtuigde dat het in zijn beste belang was.De vermeende aflevering was de inspiratie voor Mario Puzo in zijn roman The Godfather, voor het deel waarin studiosop Jack Woltz wordt geterroriseerd in het casten van Johnny Fontane in zijn film door het hoofd van een paard dat in zijn bed werd achtergelaten - Roselli's Power was minder openlijk wasMaar het wordt beweerd, net zo impactvol.
Na Sinatra te hebben geholpen zijn carrière nieuw leven in te blazen, was het onwaarschijnlijk dat de menigte hem uit hun klauwen zou laten.FBI -directeur J Edgar Hoover beschreef Sinatra beroemd als een "hoodlumcomplex", en het is duidelijk dat hij genoot van de donkere glamour van het associëren met gangsters en criminelen.De realiteit was echter dat hij net zo goed in de maffia was als hij zou zijn geweest voor Tommy Dorsey als hij zijn contract al die jaren geleden niet had verbroken.Toen ze hem om gratis uitvoeringen vroegen ter ondersteuning van een van hun doelen, zou hij springen om te verplichten, en in 1953, toen Maffia Fortunes werden geïnvesteerd in het maken van Las Vegas de gokhoofdstad van de wereld, was Sinatra een belangrijke pion in hun spel.Als Vegas bezoekers zou aantrekken, had het een selectie van sterattracties en artiesten nodig.Sinatra zou een normale wedstrijd worden in het mob-run Sands Hotel en Casino, in ruil voor een belang van twee procent in de operatie.Dit was grote zaken.
Het zand werd zijn thuis weg van huis tot het einde van de jaren zestig, en halverwege de jaren zeventig zou een nog een belastende foto hem door de media achtervolgen: hij werd backstage gebroken in het mob-gebouwde Westchester Premier Premier Theatre in New York, met zijn arm rondCrime -baas Carlo Gambino.De FBI hield een dossier op Sinatra gedurende vijf decennia tot zijn dood in 1998.
Sinatra kleedde zich als een gangster, praatte als een gangster, gedroeg zich als een gangster, groeide op rond gangsters en verbroederd met gangsters.Misschien is de grootste ironie dat hij nooit echt een gemaakte man was.Zijn relatie met de menigte was duidelijk gunstig voor beide partijen: Sinatra kreeg roem en fortuin en de menigte had een tamme ster die kon worden gebruikt om hun schatkist te stimuleren en hun investeringen te versterken wanneer dat nodig was.."Ik zou liever een don zijn voor de maffia dan president van de Verenigde Staten", is een citaat dat vaak wordt toegeschreven aan de zanger.Als dat waar is, lijkt het erop dat hij toch nooit echt zijn zin heeft gekregen.
Oorspronkelijk gepubliceerd in alles over geschiedenis 18
AbonnerenNaar alles over de geschiedenis nu voor geweldige besparingen!
