'Blinde Kant'-onderwerp Oher beweert dat adoptie een leugen was (2024)

• Facebook
• Twitteren
• Facebook messenger
• Pinterest
• E-mail
• afdrukken

Gepensioneerde NFL-ster Michael Oher, wiens veronderstelde adoptie uit schrijnende armoede door een rijke, blanke familie werd vereeuwigd in de film 'The Blind Side' uit 2009, diende maandag een verzoekschrift in bij de rechtbank in Tennessee met beschuldigingen dat een centraal element van het verhaal een leugen was, verzonnen door de familie om zichzelf ten koste van hem te verrijken.

De 14 pagina's tellende petitie, ingediend bij de rechtbank van Shelby County, Tennessee, beweert dat Sean en Leigh Anne Tuohy, die Oher als middelbare scholier in huis namen, hem nooit hebben geadopteerd. In plaats daarvan, minder dan drie maanden nadat Oher in 2004 18 werd, zo zegt de petitie, heeft het echtpaar hem misleid om een ​​document te ondertekenen waardoor ze zijn conservatoren werden, waardoor ze de wettelijke bevoegdheid kregen om in zijn naam zakelijke deals te sluiten.

De petitie beweert verder dat de Tuohys hun macht als conservatoren hebben gebruikt om een ​​deal te sluiten die hen en hun twee biologische kinderen miljoenen dollars aan royalty's opleverde voor een Oscar-winnende film die meer dan $300 miljoen opleverde, terwijl Oher niets kreeg voor een verhaal. dat zou zonder hem niet hebben bestaan." In de jaren daarna zijn de Tuohys de 37-jarige Oher hun geadopteerde zoon blijven noemen en hebben ze die bewering gebruikt om hun stichting te promoten, evenals het werk van Leigh Anne Tuohy als auteur en motiverende spreker.

“De leugen van Michaels adoptie is er een waarop co-conservatoren Leigh Anne Tuohy en Sean Tuohy zichzelf hebben verrijkt ten koste van hun wijk, ondergetekende Michael Oher”, aldus de juridische indiening. "Michael Oher ontdekte deze leugen tot zijn ergernis en schaamte in februari 2023, toen hij hoorde dat het conservatorium waarmee hij instemde op grond van het feit dat dit hem tot een lid van de Tuohy-familie zou maken, hem in feite geen familiale relatie met hem opleverde. de Tuohy's."

De familie Tuohy heeft maandag niet onmiddellijk teruggebeld naar de voor hen genoemde nummers. Hun advocaat, Steve Farese, weigerde maandag commentaar te geven aan ESPN en zei dat de familie de komende weken een juridisch antwoord op de beschuldigingen zou indienen.

Sean Tuohy vertelde de website van Daily Memphian dat hij verbijsterd was door de aantijgingen van Oher en zei dat de Tuohys "geen geld aan de film verdienden", slechts een deel van de opbrengst uit het boek van Michael Lewis, dat de basis vormde voor de film.

“We zijn er kapot van”, zei Sean Tuohy tegen de krant. "Het is verontrustend om te denken dat we geld zouden verdienen aan een van onze kinderen. Maar we zullen van Michael gaan houden op 37-jarige leeftijd, net zoals we van hem hielden op 16-jarige leeftijd."

In de petitie van Oher wordt de rechtbank verzocht het conservatorschap van de Tuohys te beëindigen en een bevel uit te vaardigen dat hen verbiedt zijn naam en beeltenis te gebruiken. Het streeft ook naar een volledige boekhouding van het geld dat de Tuohys verdienden met de naam van Oher, en dat het echtpaar hem zijn eerlijke deel van de winst zou betalen, evenals een niet-gespecificeerde compenserende en punitieve schadevergoeding.

‘Sinds augustus 2004 hebben Conservatoren Michael, en het publiek in het algemeen, laten geloven dat Conservatoren Michael hebben geadopteerd en die onwaarheid hebben gebruikt om financiële voordelen te behalen voor zichzelf en de stichtingen die zij bezitten of waarover zij controle uitoefenen. ", aldus de petitie. 'Al het geld dat op deze manier wordt verdiend, moet in alle geweten en billijkheid worden uitgegeven en betaald aan de genoemde wijk, Michael Oher.'

Oher was een opkomende middelbare scholier toen hij de conservatoriumpapieren tekende, en hij heeft geschreven dat de Tuohys hem vertelden dat er in wezen geen verschil was tussen adoptie en conservatorschap. "Ze legden me uit dat het vrijwel precies hetzelfde betekent als 'adoptieouders', maar dat de wetten gewoon op een manier zijn geschreven die rekening hield met mijn leeftijd", schreef Oher in zijn bestverkochte memoires uit 2011, 'I Beat de kansen."

Maar er zijn enkele belangrijke juridische verschillen. Als Oher door de Tuohys was geadopteerd, zou hij een legaal lid van hun familie zijn geweest en zou hij de macht hebben behouden om zijn eigen financiële zaken te regelen. Onder het conservatorium gaf Oher die autoriteit over aan de Tuohys, ook al was hij een legale volwassene zonder bekende fysieke of psychologische handicaps.

De petitie beweert dat de Tuohys begonnen te onderhandelen over een filmdeal over hun relatie met Oher, kort na de release in 2006 van het boek 'The Blind Side: Evolution of a Game', waarin het verhaal werd vastgelegd.

Volgens de juridische documentatie betaalde de film de Tuohys en hun twee biologische kinderen elk $ 225.000, plus 2,5% van de "gedefinieerde netto-opbrengst" van de film. De film werd een veelgeprezen kaskraker, die naar verluidt meer dan $ 300 miljoen opbracht aan de kassa, en tientallen miljoenen dollars meer aan de verkoop van homevideo's. De film ontving een Oscar-nominatie voor Beste Film en Sandra Bullock won een trofee voor Beste Actrice voor haar vertolking van Leigh Anne Tuohy. Hoewel de deal de Tuohys in staat stelde om van de film te profiteren, zo beweert de petitie, lijkt een afzonderlijk contract uit 2007, zogenaamd ondertekend door Oher, de levensrechten op zijn verhaal "weg te geven" aan de studio's van 20th Century Fox "zonder enige betaling". Volgens de indiening kan Oher zich niet herinneren dat contract te hebben ondertekend, en zelfs als hij dat wel deed, heeft niemand hem de gevolgen ervan uitgelegd.

In de deal wordt vermeld dat alle vier de Tuohy-familieleden dezelfde vertegenwoordiger hebben bij Creative Artists Agency, aldus de petitie. Maar de agent van Oher, die filmcontracten en betalingsaankondigingen zou ontvangen, wordt vermeld als Debra Branan, een goede familievriend van de Tuohys en dezelfde advocaat die in 2004 de conservatorschapsaanvraag indiende, zo beweert de petitie. Branan heeft maandag niet teruggebeld naar haar advocatenkantoor.

In het verleden hebben de Tuohys ontkend veel geld te hebben verdiend met de film, waarbij ze zeiden dat ze een vast bedrag voor het verhaal hadden ontvangen en geen enkele winst uit de film hadden geoogst. En wat ze verdienden, zo voegden ze eraan toe, werd gedeeld met Oher.

"We hebben het op vijf manieren verdeeld", schreven de Tuohys in hun boek uit 2010, "In a Heartbeat: Sharing the Power of Vrolijk geven."

Volgens de petitie van Oher heeft hij nooit geld uit de film ontvangen, ook al vermoedde hij lange tijd dat anderen hiervan profiteerden, aldus zijn advocaat, J. Gerard Stranch IV. Elke keer dat Oher vragen stelde, kreeg hij geen duidelijke antwoorden, zei zijn advocaat.

En aangezien het succes van de film samenviel met het begin van zijn lucratieve NFL-carrière in 2009, nam Oher pas de tijd om de deal volledig te onderzoeken nadat hij in 2016 met pensioen ging, zei Stranch. Oher huurde uiteindelijk een advocaat in die hem hielp de details rond de filmdeal te achterhalen en zijn juridische connectie met de mensen waarvan hij dacht dat het zijn adoptieouders waren. Zijn advocaat heeft het conservatorschapsdocument in februari boven water gehaald en Oher kwam tot het pijnlijke besef dat de Tuohys hem niet hadden geadopteerd.

"Mike groeide niet op met een stabiel gezinsleven", zei Stranch. "Toen de familie Tuohy Mike vertelde dat ze van hem hielden en hem wilden adopteren, vulde dat een leegte die hem zijn hele leven al was bijgebleven. De ontdekking dat hij niet daadwerkelijk geadopteerd was, verwoestte Mike en verwondde hem diep."

De petitie markeert een scherpe breuk in wat een inspirerend, zij het verontrustend stereotiep, feelgoodverhaal was geweest. Terwijl de film het verhaal portretteerde, adopteerden de Tuohys Oher, een arme, vrijwel dakloze en academisch gehandicapte zwarte tiener. Ze maakten Oher voor het eerst onderdeel van een functioneel gezin. Ze hielpen hem zijn schoolprestaties in te halen, leerden hem de basisbeginselen van voetbal en hoe hij zijn fysieke vaardigheden kon benutten, waardoor hij op weg was naar een sportsterrendom.

De waarheid was echter ingewikkelder.

Oher leidde zeker een zwaar leven toen hij opgroeide. Maar hij had ook de slimheid, het lef en voldoende hulp van de Tuohys en anderen om boven zijn omstandigheden uit te stijgen.

Oher was een van de twaalf kinderen van zijn moeder, die worstelde met een drugsverslaving. Vóór zijn elfde verjaardag werd Oher in een pleeggezin geplaatst, waar hij door talloze huizen stuiterde en soms op straat leefde. Hoewel hij een bekwame leerling was, bezocht hij in negen jaar tijd elf scholen en herhaalde hij zowel het eerste als het tweede leerjaar, waardoor hij academisch achterbleef.

Zijn fortuin veranderde nadat de vader van een vriend, onder de indruk van Ohers innerlijke drive en focus, hem voorstelde aan de directeur van een particuliere christelijke school in een welvarende wijk in Memphis. Oher begon in de 10e klas naar school te gaan, ook al bleef zijn gezinsleven chaotisch. Hij was een sportwonder en blonk uit in atletiek, basketbal en voetbal, een spel dat hij jarenlang had bestudeerd.

Hij begon met voetballen voor zijn nieuwe school in de 11e klas en vestigde zich al snel als een van de beste aanvallende lijnwachters van het land, en de aanbiedingen voor studiebeurzen stroomden binnen via grote voetbalprogramma's in het hele land.

Vanwege zijn onstabiele woonsituatie logeerde Oher regelmatig bij zijn klasgenoten, waaronder de Tuohys, wier kinderen de school bezochten. In de petitie staat dat de Tuohys een nauwere band met hem hebben opgebouwd nadat Oher's atletische bekwaamheid brede aandacht trok. Ze nodigden hem uit om meer nachten door te brengen in hun ruime huis in Memphis en namen hem mee uit winkelen. Uiteindelijk vroegen ze Oher om bij hem in te trekken. Ze moedigden hem aan om hen aan te spreken met ‘moeder’ en ‘vader’ en zeiden dat ze van plan waren hem te adopteren, aldus de aanvraag.

Oher was daar destijds heel blij mee, zei zijn advocaat, en hij vertrouwde de Tuohys volledig.

Oher ging universiteitsvoetbal spelen aan de Universiteit van Mississippi, de alma mater van de Tuohys. Hij was tweevoudig All-American en een eerste ronde van de Baltimore Ravens in 2009.

Na het succes van 'The Blind Side' overschaduwde de argwaan langzaam het vertrouwen van Oher in de Tuohys, zei zijn advocaat.

"Mike's relatie met de familie Tuohy begon te verslechteren toen hij ontdekte dat hij in de film als onintelligent werd afgeschilderd," zei Stranch. "Hun relatie bleef verslechteren toen hij hoorde dat hij het enige lid van de familie was dat geen royaltycheques uit de film ontving, en die werd permanent verbroken toen hij besefte dat hij niet geadopteerd was en deel uitmaakte van de familie."

Jarenlang ergerde Oher zich aan de manier waarop 'The Blind Side' hem afbeeldde. Hij zei dat het zijn voetbalcarrière schaadde en de manier waarop mensen naar hem kijken vertroebelde. Hij heeft gezegd dat sommige NFL-beslissers op basis van de film ervan uitgingen dat hij mentaal traag was of geen leiderschapsvaardigheden had.

"Mensen kijken naar mij en nemen dingen van mij af vanwege een film", vertelde Oher in 2015 aan ESPN. "Ze zien niet echt de vaardigheden en het soort speler dat ik ben."

Van hun kant waren de Tuohy's het erover eens dat Oher altijd alles in zich had om te slagen. "Als er een fundamenteel misverstand over Michael bestaat, is het dat hij gered moest worden", schreven de Tuohys in hun boek. "We ontdekten dat hij, ondanks zijn verlegenheid, zijn schuifelende voeten en zijn hoofd dat hij bukte, een enorme wil had om de loop van zijn eigen leven te bepalen."

Oher heeft gezegd dat hij jarenlang tevreden was met het leven met de mythe die door de film werd gecreëerd, omdat hij redeneerde dat de inspirerende boodschap ervan zwaarder woog dan de pijn die werd veroorzaakt door wat hij zag als de onnauwkeurige weergave van zijn leven. Maar dat is veranderd.

"Er is zoveel gecreëerd vanuit The Blind Side waar ik dankbaar voor ben, en daarom vind je het misschien een schok dat de ervaring rond het verhaal ook een grote bron is geweest van een aantal van mijn diepste pijnen in het verleden. 14 jaar', schreef Oher in zijn boek 'When Your Back's Against the Wall', dat vorige week werd uitgebracht.

"Afgezien van de details van de deal, de politiek en het geld achter het boek en de film, was het het principe van de keuzes die sommige mensen maakten die mij het diepst raakten."